KIZIM BÜYÜYOR

Sevinmenin yanında bir yanım da üzülüyor çünkü kızım büyüyor...Benim küçük, minik, daha dün 2800 gram doğan kızım, dişleri yeni çıkmaya başlayan prensesim, agular yapan güzelim büyüyor. Bana bakıp gülen, ninnilerle uyan kızım büyüyor. Her geçen anneler günü onun büyüdüğünü hissediyordum ama bu anneler gününden bir önceki gün yaptığı sunumuyla onun artık bir yetişkin birey olmaya başladığını resmen gördüm ve hissettim. "Portfolyo sunumu" dedikleri bir aktivite hazırlamışlar okulda. Her çocuk kendi anne babasına öğretmeni eşliğinde bir konu üzerine sunum yapıyor. Konumuz "trafik ve trafik kuralları" idi. Armut dibine düşer misali kızımız da anne babasının izinden gidip bizim mesleği mi seçecek bilemem ama sunum yapmaya erken başladı.

Benim bıdır bıdır konuşan hatta geveze denebilecek kızım dut yemiş bülbüle dönüştü sunum sırasında, bir heyecan bir sessizlik sormayın. Hani yüzünü görmesem, okula kendi ellerimle getirmesem inanmam bu kızın benim kızım olduğuna. Bir babasına bir bana bakıp durdu, tüm kuralları çok iyi bilse de çok konuşamadı ama ne olursa olsun o benim canımdı. Bana verilen en güzel armağan o. Yaptığı sunumla, şirinliğiyle, dimdik duruşuyla bana en güzel anneler günü hediyesini de verdi. Ya olmasaydın, ya bu dünyaya gelmeseydin ne yapardım ben canım kızım? Annen olduğum için, bana bu sevgiyi yaşattığın için ve herşeyin için sana çok teşekkür ederim birtanem.