HAYATIMIZDAKİ İLKLER

Anılara, önemli ve özel günlere oldum olası çok önem vermişimdir. Ama tek taraflı, beklemem öyle karşımdakinden illaki doğum günümü hatırlasın, kadınlar gününde çiçek versin... Ama hayatımdaki özeller önemlidir ve kendi kendime bir arşivim vardır kimi zaman beynimde, kimi zaman albümlerde, kimi zaman defterlerde. Hamileliğim, her gününü yazdığım defterimi açıp okudukça yaşadıklarım bir bir gelir aklıma. Seyahat anılarım, yediklerim, gördüklerim, kaldığım otel, metro biletlerim saklı durur anı defterimde. Hatta aynı yere gidenlere rehberlik yapar çoğu zaman bu defterler. Kızımın güncesi, el izinden hastane künyesine kadar saklarım. İlk yılbaşı, ilk doğum günü, ilk seyahati... Ona bu günceyi verdiğimde neler hissedeceğinin merakıyla kaydederim her bir özeli. Eşimle olan anılarımız, ilk buluşmalarımız...Ne kıyafet, ne ev eşyası, ne başka birşey saklarım, hatta atma meraklısı olarak tanınırım çevremde. Ama tek atamadığım, biriktirmekten bıkmadığım anılarım, güzel günlerim, yaşam sevinçlerim. İşte bunların başında da yaşam kaynağımız kızımızın anıları, ilkleri başı çekiyor artık. Ona dair herşeyi saklamak, her gününü, her güzelliğini ona anlatmak o büyüdüğünde. Hatta bir kitap çıkarıp ona annesinden bir yadigar bırakmak, en büyük arzum. Bugün de onunla bir ilki yaşadık anne kız. Sinemaya gittik. Filmin adı:"Parti Hayvanları". Önceden sinemanın ne olduğu, karanlık olacağı, gürültülü kocaman bir televizyon olacağı ve sessiz durulması gerektiği gibi bilgileri ona verdim ki korkmasın diye. Bizimkinde korku ne gezer sanki kırk yıldır gidiyor gibiydi sinemanın merdivenlerini çıkarken. Arkadaşları Eliz Dora ve Beyza(kendisi abla olsa da) ile gittik. Umduğumdan çok daha iyi ve usluydu kızım, yani ben hiç oturup seyretmeyeceğini düşünürken o biraz biraz da olsa izledi. Evde hiç çizgi film seyretmeyen biri için iyi sayılır bu performans. Onunla sinemada otururken neler geçti kafamdan; ne zaman büyüdüm, ne zaman anne oldum, kızımla sinema???????? o ne zaman büyüdü. Artık sinemaya bile gidiyorsak bundan daha iyi arkadaş mı olur. Daha sonra arkadaşım Nevra'ya baktım, aynı manzara orada da var. Anne kız sarmaş dolaş film izliyorlar, yanımızda benim canım arkadaşım ve Nevra'nın ablası Selva'nın kızı Beyza. Büyüdük ve şimdi kızlarımız büyüyor. Anne kız ne çok paylaşacaklarımız var. İlk sinema deneyimimiz benim için duygusal ve sevinç gözyaşlı Duru için de afacan ve hareketli geçti, aynı 23 Ekimde ilk ata bindiği günkü gibi. Ama ikimizde ortak olan duygu MUTLULUK tu ne kadar yorucu olursa olsun.