Apartmanımızın tavşanı var artık. Tavşan apartman görevlisi tarafından iki yaşındaki oğluna alınsa da artık o herkesin tavşanı. Zavallı. Çocuklar onu çok sevmekle beraber çok ürkütüyorlar. Elden ele gezdiriyorlar, yemeğini ağzına vermeye çalışıyorlar, başta benim kızım tabi. Onun yavru bebek olduğunu anlatamadaım daha, tavşan küçük, tavşan korkuyor, tavşan yalnız kalmak istiyor Durucum ..... ıııı... Yapma Durucum.... ıııı. Tabi diğer çocuklar da yapınca ona gün doğuyor. Bilmiyorum ne yapacağız? Tamam hayvan sevgisi güzel de, hayvanı da anlamak lazım empati kurmak gerek değil mi ama? Tavşan bana dert oldu yani. En kısa zamanda uygun çözüm bulmalıyım. Ama bakın şuna ne de tatlı değil mi? Tabi çevresindeki el ve ayaklardan da anlaşılıyor hayvanın yakın takipte olduğu.
No comments:
Post a Comment