İnsan eğitimci olunca işi de hep insanlar oluyor...Bu yıl onuncu senemi dolduruyorum bu
meslekte... Tam on yıldır değişik sektörlerden firmalara eğitim veriyorum daha çok da bireysel gelişim eğitimleri. E tabi hal böyle olunca da sürekli yeni insanlarla, yeni hayatlarla, yeni sevinçlerle, yeni sıkıntılarla tanışıyorum. Onlarla beraber yaşıyorum iş hayatlarını zaman zaman özellerini...Bir anlamda psikologluk gibi...Hepsi ayrı bir hikaye, hepsinde ayrı kahramanlar ama aslında tek ve ortak sorun: ANLAŞILAMAMAK. İnsanların aslında tek istediği var, karşısındakinin onu dinlemesi sadece dinlemesi. Ona özel olduğunu hissettirmesi, onu dinlediğini ona hissettirmesi...Adına ne dersek diyelim bence tüm sorun bu...Her yaştan her pozisyondan her cinsten insanların tek istediği adam yerine konmak... Koymuyoruz çünkü, yargılarımızla, sesimizle, bedenimizle eziyoruz karşımızdakini, bilerek isteyerek bazen özellikle....
Verdiğim tüm eğitimlerden
birşeyler öğrendim. Her insan, her hayat, her paylaşım çok şey kattı bana. Belki de o yüzden seviyorum bu işi; öğretirken öğreniyor, öğrenirken öğretiyorum. O yüzden tek tek teşekkür ediyorum bugüne kadar katılımcım olan herkese. Benim onlara verdiğim kağıttan sertifikalara karşılık onlar da bana hep hayat sertifikası verdiler. Hayata daha farklı bakmamı sağladılar, bana çokşey kattılar. İşte son verdiğim eğitimden ve dünya tatlısı katılımcılardan birkaç alıntı... Beraber yediğimiz akşam yemekleri, bazen kahve aralarında yaptığımız bayan bayana muhabbetler.... Hepsi çok özel hepsi çok güzel anlar.....
No comments:
Post a Comment