BÖYLE MAHSUR KALMAK HERKESE NASİP OLMAZ

Bembeyaz her yer, tek bir ses yok, karda sadece kendi izlerimiz var. Site bomboş, tertemiz, sakin, ağaçlar bembeyaz, yerler metre metre karla kaplı. Ne bir araba ne bir gürültü ne bir karmaşa. Evde şömine harıl harıl yanıyor, börek pişiyor, kek soğuyor, köpek uyukluyor, çocuk habire oyun oynuyor, anne kitap okuyor, örgü örüyor, film izliyor, uyuyor, karda yürüyor, beraber kızakla kayılıyor, dev kardan adam yapılıyor, akşam oluyor, kestane pişiyor, ıhlamur kaynıyor, bembeyaz inci kar taneleri yine başlıyor dökülmeye...sabah oluyor beyaz çarşaf kaplıyor yine her yeri, odunlar taşınıyor içeri. Herşey yeniden başlıyor. Mahsuruz kar altında, ama böyle mahsur kalmaya can kurban. Yine döneceğiz şehre yakında, kavgaya gürültüye.. ama şimdi tatlı bir rüyadayız , kimbilir ne zaman bir daha yaşanır böyle bir rüya..Uyanmak istemiyoruz galiba.