Wednesday, January 18, 2006

BİR KÜÇÜK PENCERE, BİR AYDINLIK


Size de hiç olur mu bilmem. Canım bazen çok sıkılır, sebebi yoktur aslında. Herşey yolunda gider, sağlıklıyımdır, çevrem, ailem mutludur ama bir hüzün kaplar içimi. Yataktan kalmak istemez canım. Çok severek yaptıklarımı yapmak zulüm gelir. Hava hep karanlıktır o zaman benim için, gözümde iki damla yaş hep akmaya hazır ve nazır bekler. Camlar kapalıdır, perdeler örtülü kalbimde. Tek istediğim boş boş oturmak olur o anlarda, bir noktaya bakmak ama boş boş. İnsanlardan kaçmak isterim, kabuğuma çekilmek ve sadece yalnız kalmak. Ne sıkıntılı anlardır o anlar aslında, bilirsiniz geçeceğini. Bunun hep yaşandığını ve bitteceğini. Ama bitmeyecek gibi gelir sanki kiç çıkamayacakmışsınız gibi o karanlık odadan. Hayat hep pijamalarla dolanmak hep uyumak olsa derim o anlarda. Arabamdan nefret ederim beni alıp gezdiriyor diye. Duvara sarılan sarmaşık gibi birşeyler sarar beni. Küçücük pencereyi açıp kocaman gökyüzüne çıkmak uçmak isterim ama sarmaşıklar izin vermez bazen. Ama bilirim ki hep gökyüzü masmavi ve hep orada. BİR KÜÇÜK PENCERE, BİR AYDINLIK BANA.

3 comments:

Anonymous said...

güzel bir resim ( sanırım fotoğraftan analayan biri çekmiş - sitede kimin çektiğini yazmalıydın :)) ve güzel bir yazı.. sanırım güzel biri tarafından yazılımış ...

Banu'nun Dünyası said...

Evet aslında yazacaktım kimin çektiğini unuttum. Sonra da nasıl ekleyeceğimi bilemedim. Bu fotoğrafı Barselona'da sevgili eşim çekti. Evet fotoğraftan çok çok iyi anlar kendisi.

---OPTiO--- said...

Zaman zaman hepimizin hissettigi ve bir türlü icinden cikamadigimiz anlar.cok güzel anlatmissiniz .