EN KÜÇÜK KATILIMCILARIM

Alışmışım ben 20-60 yaş arası insanlara eğitimler vermeye, sunum yapmaya. En fazla çay kahve arasından geç gelirler, eğitimlerde muhalefet olurlar, dedikodu yaparlar. Ama bugünkü katılımcılarım böyle değildi. Seni sevmiyorum diyen, her dediğime itiraz eden, sürekli mızmızlık yapan ve geç gelen...Hayatımın en zor katılımcılarıydı ve yaşları da 3-4 arası idi. Zor olmakla beraber en tatlı olan ve en neşeli ve en doğal ve en saf ve en temiz.

Kızımın okulunda her hafta yapılan veli katılım gününde bu hafta sıra bendeydi. Her hafta bir veli gidip bir saat kadar istediği bir aktiviteyi çocuklarla paylaşıyor. Ben de bu hafta onlara kurabiye süslemesi yaptırmak için kurabiyeleri önceden evde hazırladım ve süsleme malzemelerini torbama koyup okullu oldum. Aslında 7 kişi olan tırtıllar sınıfında ben gittiğimde kızım da dahil 3 çocuk vardı. Onlarla önce royal icing yani kurabiyelere kontür çizmeyi öğrettim, sonra aramıza iki çocuk daha katıldı ve biz de renkli şeker hamurlarıyla kurabiyelerin üstüne kalıplar yaptık ve bunları bal yardımıyla kurabiyelere yapıştırdık. Bu arada kurabiyeleri ısıranlar, ellerini kirletip yüzüne sürenler Duru gibi sürekli konuşanlar...Hepsi aynı anda konuşuyor, biri su içmek istiyor, biri "ben yapmayacağım" deyip çekiliyor. Ortalık zaman zaman karışsa da kurabiyeleri bitirip her çocuk bir tanesini paketleyip velisine götürmek üzere fiyonk yaparken dünyanın en güzel şeyinin ÇOCUKLAR olduğunu bir kez daha anladım. "Ben anneme götüreceğim", "ben babama vereceğimmmm" derken yüzlerindeki coşku beden dillerindeki doğallık görülmeye değerdi. İsteyen herkes yaşamalı bu çocuk duygusunu.

Kurabiyelerimizi tamamladıktan sonra onlar minderlere yayıldı ve ben de "Kurabiye Canavarı" masalıyla onlarla olan güzel anımı noktaladım.