Günler ne kadar hızlı geçiyor, hayat akıp gidiyor yakalamak mümkün değil. Kalkıyorum pazartesi, oturana kadar cuma...Neler oluyor hayatta gün güne uymuyor. Bir mutlu bir mutsuz bir sevinçli bir kederli bir dargın bir barışık zaman zaman çok karışık zaman zaman çok bulanık. Kızımın çiçeklere verdiği su gibi herşey berrak ve temiz değil. Sağlık her zaman dört dörtlük değil. Bir tırnağın değerini onu kaybedince mi anlamak gerek? Ya daha kaybedeceklerimiz? Niye herşey elimizin altındayken bilmeyiz değerini, niye hep gidenin arkasından ağlarız da yanımızdakine gülmeyiz?
No comments:
Post a Comment