Uzun bir aradan sonra yine buradayım. Koşturmaca, boş durmaca, stres, neşe, heyecan, üzüntü, fırtına, kar, sis...derken çok ihmal ettim yazmayı. Halbuki ben yazarak kendimi anlatmayı, yazarak duygularımı aktarmayı, yazarak paylaşmayı çok seviyorum. Ama bazen size de olur mu bilmem, hergün yaptığınız saç taramak, diş fırçalamak, giyinmek bile zulüm gelir hani. Gitmek istemez, kalmak istemez, yemek istemez, su istemez, gülmek istemez, ağlamak istemez olur musunuz? Buna depresyon diyorlar uzmanlar, dikkat etmek gerek. Yaşadıklarımdan ders almasam belki çok çabuk etkisi altında kalırdım bu duyguların. Ama artık düşsem de bir tutunacak dal bulup kalkıyorum, üstümdeki tozları, düşmenin izi olan birkaç sıyrığı silip devam ediyorum yola. Sıyrıkların acısı hemen geçmiyor, sızlıyor özellikle üstüne elleyince ama duymazdan gelmek, gözrmezden gelmek hafifletiyor yarayı.
Bugün bir gazetedeki ropörtajda çok güzel bir cümlenin altını çizdim:
" Kendine Ay'ı hedefle, ıskalasan bile en azından yıldızların arasına düşersin."
Ben Ay'ı hedefliyorum, benim Ay'ım sevgi, karşılıksız sevgi, insan olmak, mutlu etmek, çevreme hayat vermek...Iskalasam bile biliyorum ki çevremde bir sürü yıldız olacak.
No comments:
Post a Comment