Tuhaf bir şekilde geçmiş özlemi olur bende belirli aralıklarla. Bugünü yaşamayı sevsem de, yarına ait çok planlar yapsam da, dünü hep hatırlarım. Geçmişi yaşamak, geçmişte olanlar, geçmişteki kişiler hep geçer aklımdan zaman zaman ve özlerim bazı anları, bazı kişileri. Tekrar yaşanmayacak anlar olduğunu bilsem de, geri gelmeyecek kişiler olsa da düşünmek iyi gelir, bazen de hüzünlenirim. Aslında seviyorum hüznü biraz da herhalde. Bugün düşündüm de çocukluğumu özlüyorum, sobalı evimizde akşamları kaynayan ıhlamuru, soğukta annemin yatağımıza koyduğu elektirikli battaniyeyi, pazar günleri merdaneli çamaşır makinasının evin orta yerine çıkıp büyük bir gürültüyle tüm mahalleye "bugün çamaşır günü" olduğunu hatırlatan sesini, ailecek toplandığımız teyze evlerindeki günlerimizi, ESEM marka ayakkabılarımı, kokulu silgi koleksiyonlarımı ve daha pek çok şeyi. Yaşlanıyor muyum, yaşlanmak buysa, bunları özlemekse ben yaşlanmayı seviyorum.
No comments:
Post a Comment