Daha daha

Geçen pazar yazmıştım, hayat süprizlerle dolu , bakalım bu bir hafta nelere gebe diye. İşte bir hafta içinde yaşananlar, bazıları zaten beklenen yaşanılacak şeyler bazıları ise bir anda çıkıveren. Duru'nun okulu 1 Eylülde açıldı ve artık kızım tam gün anaokuluna başladı. Artık büyüdü ve okullu oldu benim için çok ama çok büyük mutluluk. 03 Eylülde oruç tutmaya başladım ama ancak iki gün dayanabildim, çok fazla sarstı beni. Hiç tanımadığım bir bayan bankadan numara alıp da en sonuncu ve daha önünde 30 kişi olduğunu gördü ve ben ona ilk ikinci olan numaramı verdim ve tanımadığım bir insanı mutlu ettim. Ben ne yaptım derseniz, bankamatikten işimi hallettim. En ama en sürpriz ve en üzücüsü ise 05 Eylülde babamın hastaneye kaldırılması. Sabah aniden rahatsızlanması ve ambülansla hastaneye gidişi ve hepimizin hastane kapısında bekleyişi. Halbuki akşamında beraberdik oruç açtık güldük. Sabah kimbilirdi ki aynı kadro bu kez hastanede olacağız. Şimdilik tetkikler devam ediyor daha ne olduğu belli değil. Aynı gün başka hastanede tonton ihtiyar Hayrünisa Mocan acil ameliyata alındı. Teyzem "var mısın yok musun" adlı yarışmaya kabul edildi bakalım sonuç ne olacak..... İşte böyle, Mirkelam diyor ya "hayat insana her an gülmüyor....."buna çok şükür, bugünümüze çok şükür. Ama 2008 yılı da pek bir keyifli geçmiyor hani yani...