GÜLE GÜLE 2005

Son dakikalarını yaşadığımız 2005 yılına elveda derken, 2006 yılının tüm dünyaya barış, mutluluk, sağlık, güzellik getirmesini diliyorum.

SON İŞ GÜNÜ

2005 in son işgününde hep beraber kahvaltı yapalım dedik şirkette. Birgün öncesinden alışverişler yapıldı, peynirler, zeytinler alındı. Bora sabahın erken saatinde tazecik simitlerimizi getirdi, bense hayatımda ilk defa 6 tane ekmeği bir kerede aldım. Gerçekten kalabalık ailelerin işi epey zormuş hani. Harika bir sofra hazırlandı hep beraber oturduk, dilekler tutuldu, espriler yapıldı. Yılın sondan birinci gününü keyifli bir kahvaltı ile renkli hale getirdik. Çay, simit ve peynir ise sıcacık sohbetin incileriydi.

ÇARŞI PAZAR

En çok gezmeyi sevdiğim yerler çarşı pazardır benim. Yakın çevrem bilir, pazar denince ilk akla gelen kişinin ben olduğunu. Hatta öyle ki, pazarcıları yakınen tanırım. Hangi pazarcı hangi gün hangi semt pazarında ve tezgahı hangi noktada. Bir ara abartıp cep telefonlarını almıştım. Çarşamba günü Bostancı pazarından aldığım eşofmanı Perşembe günü Erenköy pazarında değiştirmem gerekirse nereden bulacağım tezgahı. Ya da olmadı cumartesi Kozyatağı pazarına gelirse belki oradaki arkadaşlarımı göndereceğim aynı kişiye...Değil mi ama? Semt semt, gün gün bilirim nerede ne var. Balıkçı çarşıları, zerzevat çarşıları da favorilerim arasındadır. Bayılırım yiyecek seçmeye, taze maydanoz, balık, kahvaltılık..... Kadıköy balıkçılar çarşısı ise gezmeye doyamadığım yerdir. Oradaki canlılığı, renkliliği, yaşam sevincini doya doya yaşarım. Kahvaltılık dedim mi doğru Ecevitlere giderim. Oradaki peynir, kaymak, taze yumurtanın tadını daha hiçbir yerde bulamadım. Balıkçı dedim mi Dicle ya da Şen'e uğramak lazım. Şen Balığın önünde yıllardır tüm sevimliliğiyle duran Rodi ise çarşıdan geçenlerin gözbebeğidir. Kendisi ana haber bültenine bile çıkmıştır, ünlüdür yani. Yüz vermeden geçerseniz sizi biraz fırçalar yanlız benden söylemesi.
Aktarlar, manavlar, sakatatçılar, yöresel yemek yapan yerler, gözlemeciler, türkü barlar...ne ararsanız bulabileceğiniz başka güzel bir yer var mıdır acaba?

ELİZ DORA ECZANESİ

Bugün bir eczane ziyareti yaptım. Yanlış okumuyorsunuz, bugün işten biraz erken çıkıp yılbaşı alışverişi yapmak için Anadolu yakasından Avrupa'ya geçtim. Hazır geçmişken de arkadaşım Nevra'nın 1.Levent'deki çiçeği burnunda eczanesi Eliz Dora'ya uğradım. Eliz Dora, Nevra'nın dünya şekeri kızının adı. Eliz Dora, Duru'nun da okul arkadaşı. Cumartesi günleri beraber Kindyroo'ya gidiyorlar. Annesi Nevra ise benim üniversiteden çok sevdiğim arkadaşım Selva'nın kardeşi. Kardeş dediğime bakmayın siz Nevra aslında benden bir yaş küçük. Biz İktisat Fakültesinde okurken o da Eczacılık'da okuyordu. Bölümlerimiz de mekan olarak çok yakın olduğu için ve genelde biz kızlar hep biraraya gelip eğlenmeyi sevdiğimiz için Nevra da bir kardeş değil de hep bir arkadaş olmuştur bize. Şimdi ise daha fazla şey paylaşıyoruz kendisiyle; kızlarımızın da bunda payı büyük tabi. Ne de olsa aralarında sadece 2 ay var.
Bugün Nevra'nın eczanesine gidince arkadaşımla gurur duydum. Tek başına, dişiyle tırnağıyla çalışarak bir eczane açmış ki, Avrupa'dakilere taş çıkartır. Gerek dekorasyonu gerek sadeliği ve gerekse düzeniyle pek güzel olmuş. Zaten tatlı dili, güleryüzü herşeye bedel. Bir ara aklıma , üniversite yıllarında onların evinde gecelediğimiz zamanlar geldi. Hey gidi yılar dedim. Nerden nereye geldik. Fıkır fıkır, şen şakrak, deli dolu genç kızlardık, nereye gitsek, nerede yesekdi o zaman dertlerimiz. Şimdi ise kızlarımız, evimiz, işimiz, hayat koşturması konularımız. Ama yine çok keyifli yine dolu dolu.

Nevra'nın eczanesi Zincirlikuyu' dan Etiler'e giderken 1. Levent'de hemen sağda. (Aytar cad no24/3

1. Levent). Yolunuz düşerse, ihtiyacınız olursa, ya da güleryüz görmek isterseniz uğrayın benden de selam söyleyin. Görün bakalım 2006 yılının modern eczanesi nasıl olurmuş.

ARKADAŞ

Haftasonları genelde alışveriş, Duru'nun kindyroo su ve arkadaşlarımızla görüşmelerle geçer bizde. Cumartesi öğleden sonraları kendimizi sokağa atarız ve pazar akşamına kadar tüm enerjimizi tüketiriz. Alışveriş merkezleri, parklar, cafeler, restoranlar, arkadaşlarımızın evleri ya da bizim evimiz genelde vakit geçirdiğimiz yerlerdir. Bu pazar da geleneği bozmayıp sabahtan alışverişimizi yapıp, Duru'yu eğlence merkezine götürdük. Orada Duru Hanım kendini kaybediyor. Arabaların birinden inip, birine biniyor. Tabi eve gelmesi zor oluyor ama çok yorulduğu için de bir güzel saatlerce uyku çekiyor. Öğleden sonra arkadaşlarımızın evindeydik. Geçen hafta bahsettiğim Naci ve Ayşe ile bu hafta tekrar buluşup bu kez Nur ve Hüseyin'lerdeydik. Aynı Ayşe gibi Nur da Erkan ve benim ortak arkadaşımız. Çok şey paylaştık onunla da. Evlendi evlenecek derken şimdi harika bir de kızları var: RÜYA. 3 aylık kendileri ve tam bir cimcime. Tabi yaş olarak en küçük Duru ve Rüya idi. Ama bizim kocaman beyler daha bir çocuktu. Erkan'ın sürekli kızlarla uğraşıp, vır vır etmesi, Naci'nin bir türlü uğraşmaktan sıkılmadığı eşi Ayşe ile didişmesi, Nur'un ise sürekli Erkan'ın laflarına cevap yetiştirmeye çalışması gerçekten bana vaktin nasıl geçtiğini hissettirmedi. Ama şurası bir gerçek ki, arkadaşlığımız her geçen gün büyüdü, genişledi. Şimdi kızlarımız da katıldı bize. Gerçek dostlarımız onlar bizim. İsterse yıllar geçsin yüzyüze görüşmeden, karşılaştığımız anda biliyorum ki, herşey kaldığı yerden devam eder. Dostluk da bu değil midir zaten?

"Bir kıvılcım düşer önce.. Büyür yavaş yavaş.. Bir bakarsın volkan olmuş yanmışsın arkadaş...Dolduramaz boşluğunu ne ana ne kardaş... Bu en güzel , bu en sıcak duygudur arkadaş.."

DEĞİŞİK BİR TAT

Oldum olası yememişimdir. Hep görünce kaçmışımdır. Çok da faydalı olduğunu bildiğim halde bir türlü ısınamamışımdır... PIRASA. Hayatımın kabusu. Ama artık bir anneyim ve sebzelerin hepsini ben sevmesem bile Duru'ya yedirmem lazım. Bir formülü olmalıydı pırasayı sevmemin. Duru ve Erkan bu tadı ben sevmesem bile bilmeli. Allahtan çevrem geniş ve hemen hemen herkes pek marifetli. Nazan, annemin kuzeninin eşi, bu marifetli kişilerden biri. Geçen onlara gittiğimizde bize bir pırasalı börek yapmıştı tadı damağımda kalmıştı. Tarifini almıştım neyse ki. Bugün bizimkilere güzel bir börek ziyafeti çekmenin zamanıydı. Hemen pırasamı, havucumu yıkadım. Bir güzel havucu rendeledim, pırasayı rondoda incecik kıydım.Tavuğumu haşladım, parça parça didikledim. Önce havucu biraz yağ ile tavada öldürdüm. havuç daha geç piştiğinden önce koymanızı tavsiye ederim. Daha sonra rondodan geçirilmiş pırasaları ekledim.
Bir güzel renkleri dönene kadar pişirdim. Biraz tuz ve pırasanın tadını biraz değiştirsin diye bir tatlı kaşığı tozşeker ekledim. Haşladığım ve didiklediğim tavuğu da katıp iyice karıştırdım. Bir yufkayı açıp , karışımın üçte birini yufkanın üstüne serip, rulo halinde sardım. Diğer kalan iki yufkayı da aynı işlemlerden geçirip yağlanmış yuvarlak tepsiye içeriden dışarıya doğru gül şeklinde sararak koydum. 1 çaybardağı süt. 1 çay bardağı zeytinyağ ve 2 yumurta karışımını böreğin üstüne döküp fırında bir güel pişirdim. Çıtır çıtır böreğim hazırdı. Çocuklar için çok besleyici ve çok lezzetli. Sizin evde de pırasa biraz üvey evlat ise bu böreği tavsiye ederim. Erkan ancak akşam böreğin son dilimini yerken pırasalı olduğunu anladı. Tabi yukarıdaki taze sebzeler, börek haline gelene kadar ne aşamalardan geçti buyrun görün. Haaa malzemelerin ölçüsü tamamen uydurma. Benim elimde 3 tane havuç, 3 sap da pırasa vardı. Bir de kemiksiz tavuk göğsü aldım. Hepsi bu. Tabi 3 tane de yufka.

DOSTLUK

BİR DOST ARIYORUM
Uzattığım elimi tutacak
Ağladığımda gözyaşımı silecek
Bir dost arıyorum...
Yüreğimin sesine kulak verecek
Yaşam kavgasında bana omuz verecek
Uzattığım elimi geri itmeyecek
Bir dost arıyorum
Sevincimde benimle gülebilecek
Umutların bitmediğini anımsatacak
Yüreğinde sevgisi eksilmeyecek
Bir dost arıyorum
Karşılıksız katıksız sevebilecek
Var mıdır bildiğin bir yerlerde
İster yakın olsun ister uzak ellerde
Umut bir dost arıyor
İster Çin'de olsun ister Flipinler'de...
Umut GÜL

Çok dostum var çevremde. Seviyorum dostlukları, yaş, cinsiyet, kültür farkı gözetmeden. Seviyorum arkadaşlıkları, paylaşmayı. Onlarla sık görüşmek değil illaki amacım, görüştüğüm zamanı kaliteli geçirmek. İşte annemin kuzenleri ile olan bir akraba günümüz...Dostluklar yaşandı, acılar paylaşıldı, sevinçler katlandı. Çoluk çocuk, genç yaşlı, herkesin paylaştıkları vardı. Güzel bir gündü.

İSTANBUL MODERN SANAT MÜZESİ

Pazar günü çok keyifli bir gün geçirdik. Erkan ile ortak arkadaşlarımız Ayşe ve eşi Naci ile olup da zaten keyifsiz bir an bile düşünemiyorum. Bu kadar mı tatlı bu kadar mı neşeli bu kadar mı dolu dolu olabilir insan. İkisi de birbirinden değerli bizim için. Şimdi aramıza katılan Duru için de öyle olduğunu düşünüyorum. Çünkü en sevgili oyuncağı NooNoo yu Naci'ye vermekten hiç çekinmedi. Başta sakallarından biraz korktu ama sonra alıştı. Ayşe ile zaten baştan kaynaştı. Açe Açe demesini bir duysanız sanki kırk yıllık dostlar.
Ayşe ve Naci'yi önce Beşiktaş'ta evlerinden alıp doğru İstanbul Modern Sanat'a gittik. Malesef bir türlü vakit bulamamıştık bu güzel kurumu gezmeye.
İstanbul Modern Sanat Müzesi, sergi ve etkinlikleriyle geniş halk kitlelerinin modern ve çağdaş sanat ile tanışmasını sağlıyor gerçekten de. Türkiye ve tabi İstanbul için inanılmaz bir eser. Kendimi sanki Avrupa'da bir müzede, bir sergide geziyor hissi verdi bana. Hatta oradakilerden daha güzel buldum diyebilirim. Beni en çok etkileyen bölüm "çekim merkezi" sergisi oldu. Tavandan tellerle kitapları asmışlar. O kadar değişik bir görüntü olmuş ki. Bunun gibi bir sürü orijinal fikirler sergileniyor burada. Duru'yu en etkileyen şey ise cam fanusun içine konmuş üç tane top oldu.

Aaa doh!doh! deyip durdu. Bu arada müzenin bir cafesi var ki gitmeye değer. Denize sıfır oturup Sarayburnu senin , Topkapı Sarayı benim kahvenizi yudumluyorsunuz.

Bir pazar gününüzü ayırın ve İstanbul Modern' e gidin derim.

DURU DURU BULUTLAR DORUKLARDA

Cumartesi bugün ve Duru'nun gezme günü. Anne kız kafamıza göre takıldığımız gün bugün. Sabahtan Kindyroo daha sonra Selva ve kızı Beyza, Selva'nın kardeşi Nevra ve onun kızı Eliz Dora ile buluşma ve en sonunda da Eltoş Burcu larla Köyüm Pide' de yenen harika pideler. Burcu ve ben beğendili pide yedik. Patlıcan közleme ve kavurma vardı üzerinde, harika bir tat olmuş. Yani Türk Mutfağının üzerine tanımıyorum ben. Bu kadar çok çeşit ve bu kadar şahane tatları hiçbir yerde bulamadım bugüne kadar. Burcularla daha sonra bize maç izleme umuduyla geldik daha doğrusu Erkan ve Ergun geldilerrrrrr. Sonuç hüsran; geç kalmışız satın almakta. Bu işten en karlı çıkanlar tabi bayanlar ve çocuklar oldu. Biz iki arada bir derede dedikodu yaparken Bulut ve Duru da oyuncaklara dalıp pek eğlendiler. Ama benim cadı kızım "Memmm memmm" diyerek tüm oyuncakların kendisine ait olduğunu elli kere Bulut' a hatırlattı ama allahtan Bulut onu pek takmadı. Bulut Burcunun ikinci oğlu. İlki Doruk ve o artık bir abi. Bakmayın daha ikiye gidiyor ama gerçekten o kadar çok bebek doğdu ki ondan sonra... kaç tane çocuğun abisi şimdi. Bulut ile Duru'nun arasında 4 ay var ve bugün gördüm ki iki kardeş gibiler. Onları görünce insan yaşama sevinci doluyor o kadar masum, o kadar güzel, o kadar doğallar ki. Hep böyle kalsalar keşke hiç büyümeseler dedim bu akşam onlara bakarken. Hep böyle kalsalar, hep böyle doğal hep böyle cana yakın..

SAĞLIKLI BESLENME

Reçel, turşu, yoğurttan sonra artık ekmeği de evde yaparak sağlıklı beslenmeye bir katkı daha. Evet artık ekmeğimizi de evde yapıyorum. Aylar önce bir hevesle satın alıp kullanamadığım için geri verdiğim ekmek makinesinin aslında ne kadar kolay kullanımlı ve faydalı olduğunu İzmir seyahatimde kuzenim Bahar sayesinde öğrendim. İstanbul'a döner dönmez de soluğu makineyi satan markette aldım. Marketten makineyle beraber evde ekmek yapımı için özel hazırlanan undan da aldım.(Bu kez 7 tahıllı ve çavdarlı olanı aldım, bitince diğer çeşitlerini de deneyeceğim.)
Eve gelir gelmez hemen ekmeği yapmaya koyuldum. Tabi öyle çok zor birşey sanmayın. Önce ölçülü suyu, sonra unu ve en son da mayayı koyuyorsunuz makineye. İstediğiniz seçimleri yapıyorsunuz menüden; ben normal ve açık renk tercihini yaptım. Sonra da başlat düğmesine basıyorsunuz ve hepsi bu. Üç saat sonra ekmeğiniz hazır. Dilerseniz akşamdan malzemeyi koyup, ayarlarını yapıyorsunuz ve sabaha sıcak ekmek olarak hazır. Zeytinli, cevizli, kuru domatesli.... ya da yaratıcılığına bağlı her çeşit ekmek yapmak mümkün. Çok da ekonomik, yaptığımız ekmeği hiç bayatlamadan 4 gün yedik. Kişi sayısına ya da iştah durumuna göre bu rakam artıp azalabilir tabi. Biz bu kadar çabuk tüketeceğimizi hiç düşünmemiştik doğrusu.

ŞİMDİ OKULLU OLDUK

Başlığa bakıp da aldanmayın o kadar da okullu olmadık.Bizim küçük hanım bu hafta sonu okula başladı yani okul demek doğru değil aslında Kindyroo' ya başladı ama çok artistik geliyor bana bunu demek. Efendim haftada bir kez sadece 45 dakika gidilen bir yer burası. Şimdi aklınıza oyun grubu gelecek ama değil. Açıkçası kızımı bir yandan artık şu moda olan oyun gruplarına başlatmak istemekle beraber ne yalan söyleyim biraz da çekiniyordum. Birincisi öyle sadece çocuklarla oyun oynamaksa amaç, zaten Duru'yu her zaman ben parka, çocuklu mekanlara götürüyorum, ikincisi öyle onlar oynarken annelerin bir araya gelip de mıç mıç konuşmaları da çok kulağıma hoş gelmiyor..Kindyroo'nun iki ay önce broşürünü görünce çok istemiştim Duru'yu götürmek ama fırsat bu hafta sonu geçti elimize ve anne baba kız üçümüz gittik. Gerçekten de umduğumdan güzel bir mekan ve en güzeli 45 dakika boyunca çocuklar anneleriyle birlikte aktivitelere katılıyorlar. Bu aktivitelerin içinde neler yok ki, atlama, zıplama, kayma, çarşaf kaldırma, eşyayı bulma ve daha bir sürü aktivite. Kindyroo bir anaokulu,kreş veya jimnastik salonu değil. Yaş durumuna göre oluşturulan küçük gruplar haftada bir gün 45 dakikalık sürelerde uygulamalı olarak hizmet alıyorlar. Gelecekteki eğitim ve öğretim döneminde gerekli olacak kapasiteyi arttırabilmek için hazırlanmış programlar, entegrasyonu geliştirecek şekilde dizayn edilmiş özel ekipmanlar ile uzman eğitmenlerce uygulanıyor. Avustralya'da doğarak dünyaya hızla yayılan ve 90'ı aşkın merkezde faaliyet gösteren Toddler Kindy Gynbaroo Pty.'ye ait 0-5 yaş arası erken çocukluk döneminde, fiziksel ve beyin gelişim potansiyelini arttıran ve en üst seviyede tutulmasını sağlayan International Neuro-Education Programını ülkemize uyarlamışlar. Bence çok da güzel olmuş.
Gelelim bizimkine; önce 45 dakika boyunca çorapsız, yalın ayak olmak çok hoşuna gitti. Çünkü programda çorap giymek yok. Aletleri görünce çıldırdı hele bir de müzik çalınca hiç dayanamadı. Yalnız herkesin ayakkabılarını bir torbaya koyup sonra da herkesin kendi eşyasını bulup seçme oyununda Duru bütün ayakkabıları "benimmm" diyerek sahiplenince epey şaşırdım.

Duru'yu böyle yaşıtlarıyla oynarken ve eğitmenlerin kontrolünde görünce çok duygulandım;kızım bayağı büyümüş demek ki. Ben kendimi şanslı görüyorum aslında imkanlarım da elverdiği için şansın yanında tercih de denebilir. Çünkü Durunun herşeyini onunla paylaşma şansım oldu. İlk yürümesi, ilk mama sandalyesine oturması, ilk dişi...Bunların hepsini ilk ben yaşadım onunla. Şimdi de sabah erkenden kalkıp anne-kız kahvaltı etmemiz(saat sabahın 7 sinde ve hafta içi hafta sonu fark etmiyor düşünebiliyor musunuz?), güne onunla uyanmak, anne-kız banyo keyfimiz, babamız iş için şehir dışında olduğunda akşam dışarı kaçamaklarımız ve klasik Durunun oyun parklarında vakit geçirmesi, beraber tatillerimiz. Şimdiden çok şey paylaşıyorum kızımla. Zor olmuyor mu, bazen çok bunaldığım da oluyor ama onun içten bir sarılması herşeyi unutturuyor. "Çocuk da yaparım, kariyer de." Benimki bu mu bilemem çünkü işten çok fedakarlık ettiğim oluyor kızım için ama imkanlar elverdiği ve ben bunu seçtiğim için. En azından birkaç yıl daha.

Şimdilik cumartesi günleri 10:50 - 11:30 arası Kindyroo'dayız bizi izleyin.

KOLONYA

Bu başlığı görünce insanın aklına neler gelir: bayram, hastane ziyareti, serinlik ihtiyacı, bayılma durumu, koku giderme...
Ama eminim aklınıza çocuğunuzun kafasına dikip içeceği gelmez.Benim de aklıma gelmemişti hele de kapağı sıkı sıkı kapalıysa. Ama geçen hafta benim haşarı kızım, yanıbaşımda ben telefonla konuşurken kafaya dikti kolonyayı. Ben fark ettiğimde çoktan çeyreğini içmişti. Heyecandan ve korkudan elim ayağıma dolandı. Kızımın gözleri fırlasa ve bir garip tat hissetse de elinden aldığım şişe için bağırıp tekrar içmek istiyordu. Bense o anda, onun yaşadıklarını ve ne gibi acılar çekeceğini anlamak için kafaya diktim şişeyi. Evet yanlış anlamadınız ben de içtim. Ama ben onun gibi çok da mutlu olmadım mideme kadar acıyı hissettim. Ama o hala içmek istiyordu. Hemen doktorumuzu aradık o da bize önce kolonyanın markasını sordu ve yukarıda gördüğünüz marka olduğunu duyunca önce bir rahatladı. Çünkü markasız, sokakta satılan kolonyaların binbir çeşit zararları varmış. Daha sonra da bizi "Alo Zehirlenme" hattına yönlendirdi. Gerçekten bugüne kadar böyle bir hattın ve hizmetin var olduğunu bilmiyordum. 24 saat uzman kişiler destek veriyor, 0800 314 79 00. Ne yapacağınızdan tutun da, sizi rahatlatmaya kadar her türlü destekleri mükemmel. Onların da ilk sorduğu soru " kolonya ne markaydı?".. Siz siz olun markasız kolonya almayın hele de küçük çocuğunuz varsa. Sonuç mu ne oldu? Ben sabaha kadar baygın uyudum kızım ise cin cin oturdu tık demedi..

İZMİR III

İşte İzmir'de son günümüz. Pazartesi oldu ve Alp ile Bahar işe gitti. Ne güzel yine pırıl pırıl güneşli bir hava. Teyzem, Duru ve ben sabahtan çıkıp Karşıyaka turu yaptık. Kız kıza gezdik; uzun zamandır büyük teyzemle de bu kadar vakit geçirmemiştik. Teyze demek ana yarısı demek. Zaman zaman da bahsettiğim gibi benim dört teyzm var. Hepsi de dünya tatlısı. Yüksel Teyze'min İzmir' de olması da bizim için çok iyi oldu.. İzmir demek, yemek demek oldu bu sefer. Bu son günümüzde de kuralı bozmayalım dedik ve yine soluğu İzmir'in güzel kafelerinde aldık. Biz pastalarımızı yiyip karamelli cafe lattelerimizi içerken Duru da oyun parkında doyasıya oynadı. Eh İzmir' e gelip kumru yemeden dönmek olmaz. Kumru İzmir ve Çeşme'nin meşhur sandviçi. İçine salam, sosis, sucuk, domates, kaşar koyuluyor ve özel sandviç ekmeğinde sunuluyor. Duru uyurken ben de Bostanlı sahilinde Kumrucu Şevki' den kumrularımızı aldım; teyze-yeğen balkon da hem kumrularımızı yedik hem de kumrular gibi dedikodu yaptık. Arkasından da kahvelerimizi içiyorduk ki Duru uyandı ve dönüş maceralarına doğru biz yola koyulduk.

İZMİR II

İzmir' e gelince Venedik Pizza' ya uğrayıp da pizza yemeden dönmem. Benim bildiğim Alsancak Venedik Pizza'nın ikinci şubesi Bostanlı' da Bahar'ların evinin köşesinde açılmış. Akşam hep beraber harika bir yemek yedik, tabi Bahar'la ortak arkadaşımız Nazlı'nın da İzmir'de olması ve bize katılması bir başka süpriz oldu benim için. Nazlı iş için Antalya' ya yerleştiğinden beri öyle pek sık görüşemez olmuştuk. Venedik Pizza gerçekten adından da belli olduğu gibi Venedik'teki gibi pizzalar yapıyor, bir de canlı müzikleri vardı cumartesi akşamı. Çok güzel çok keyifli bir akşam oldu. Ardından yediğimiz kuplar daha doğrusu onların yiyip de benim Durunun peşinden İzmir caddelerinde koşturmak zorunda kaldığım anlar ise unutulmayacaklar listesine eklendi bile...

İZMİR I

İşte güne başladık... İzmir çok sıcak. İzmir çok güzel. İzmir canlı, cıvıl cıvıl. Evet maceralı bir uçak yolculuğundan sonra, güzel bir güne başladık Duru ile.... Kuzenim Bahar ve Alp bizi harika evlerinde ağırlıyorlar ve bu sabah 7 de kalkıp biz onları uykularından alıkoyduk... Saat 8 de Duru artık bağırmaya başlayınca onu kaptığım gibi sahile koştum... Herkes sahilde sabah cimnastiği yapıyordu; koşanlar, yürüyenler.. Biz de anne kız çocuk parkında koşturduk. Duru artık kaydıraktan tek başına kayıyor, salıncaktan kendi inebiliyor. Kuşlara ekmek verdik, deniz havası aldık. Bizimki fazla enerji buldu ki, bugünkü Alsancak gezimizde bizi biraz yordu. Öğlen yemeğinde Bostanlı' da Reci's adlı cafede oranın meşhur lavaş pizzasından yedik. Daha sonra istikamet Alsancak. Çok özlemiştim Alsancak turlarını ama malesef sevgili Duru bana hiçbiryeri gezdirmedi. Ağlandı, sızlandı. Sir Winston Cafe imdadımıza bir az olsun yetişti; biz kahvelerimizi içip pastalarımızı yerken Duru da yerlerde süründü, duvarlara çıktı, balonculara baktı...
Şimdi evdeyiz çaylarımızı içip biraz dinleniyoruz... Hava o kadar güzel ki, yazdan kalma.. Herhalde bu gece dışarıda oluruz. İzmir marşıyla geldik, geziyoruz...

YOLCULUK

Bugün uçuyoruzzzzzzzzz... Birazdan Duru ve ben İzmir'e gidiyoruz. İstanbul, seni üç günlüğüne bırakıyoruz.. Hafta sonu yokuz, bizi özleeeeeeeeee.